نویسه جدید وبلاگ
در برابر متلكها و یا سرزنشهایى كه در راه حقّ مىشنویم، چه وظیفهاى داریم؟
شخصى از قاهره شترى را اجاره كرد تا به منطقه عبّاسیه برود. او بر شتر سوار شد و صاحب شتر افسار شتر را گرفته و مسافر را مىبرد. در مسیر راه، شتربان زیر لب و گاهى هم بلند مسافر را مسخره مىكرد و چون او را مردى غریب و تنها و محتاج یافته بود، همگام با حركت شتر به جسارتهاى خود ادامه مىداد. در مسیر راه شخصى این صحنه را دید و به مسافر گفت: آیا مىدانى و مىشنوى كه شتربان چه مىگوید؟ گفت: بلى! پرسید: پس چرا از خود عكس العملى نشان نمىدهى؟ گفت: اگر او مرا به عباسیه مىرساند و مسیر راه درست است، این حرفها مهم نیست، هرچه مىخواهد بگوید.
در سوره مطفّفین( سوره مطفّفین، آیه 29 - 32.) مىخوانیم كه مجرمان، مؤمنان را به شكلهاى مختلف تحقیر مىكنند:
1- پیوسته به آنها مىخندند: «اِنّ الّذین أجرَموا كانوا من الّذین آمنوا یَضحكون»
2- هر گاه از كنار آنها عبور مىكنند، غمزه مىآیند و چشمك مىزنند: «و اذا مَرّوا بهم یَتَغامزون»
3- همین كه به سوى دار و دسته خود بر مىگردند، پشت سر مؤمنان فكاهى و طنز مىگویند: «و اذا انقَلبوا الى اهلِهم اِنقَلبوا فَكِهین»
4- هنگامى كه مؤمنان را مىبینند، مىگویند: اینها منحرفند: «و اذا راوهم قالوا انّ هؤلاء لضالّون»
امّا مؤمنان استقامت كرده و از راه خود دست بر نمىدارند. قرآن در ادامه مىفرماید:
روزى خواهد آمد كه مؤمنان، به كفار خواهند خندید. «فالیوم الّذین آمنوا من الكفار یَضحكون»(سوره مطفّفین، آیه 34.)
www.gharaati.ir
